zatrzymam cię
dotykam chwil
niepowtarzalnych
ulotnych
znów kruszą się w dłoniach
niepowtarzalnych
ulotnych
znów kruszą się w dłoniach
i nie zostaje nic
poza pyłkiem
opadającym na twarz
wspomnienia zdmuchnie wiatr
lecz ciebie zatrzymam
na skórze
***(odsypiałam pożółkłe godziny)
odsypiałam pożółkłe godziny gdy ty ścierałeś sen z powiek teraz nocami zajmuję się liczeniem gwiazd z nadzieją na powrót wirujących westchnień czas utkany oczekiwaniem łagodzi szczypiące miejsca między nami soli było zbyt dużo niezrozumienie buduje fundament dla niezbyt pewnych myśli poddajesz w wątpliwość czy istniejemy dla siebie
Piękny wiersz. Jesień sprawia, że częściej wracamy do wspomnień, czasem trudnych dla nas, ale i takie są nam potrzebne...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie
Tak, jesień to wyjątkowy czas, chętniej wtedy wracamy do przeszłości, choć nie zawsze powinniśmy. Dziękuję pięknie i pozdrawiam również :)
UsuńNasze ciało, a zwłaszcza skóra - mają świetną pamięć. Świetny wiersz, pozdrawiam jesiennie.
OdpowiedzUsuńCoś w tym jest, dziękuję i odpozdrawiam, także jesiennie :)
UsuńPamieć komórkowa, ona pozwala nam zachować wspomnienia emocji...
OdpowiedzUsuńSilne emocje są nie do zapomnienia... Dziękuję za zajrzenie :)
Usuń