wsmarowałeś się w skórę bym wciąż czuła zapach wspomnień białe ściany wokół oddają to jak jest teraz czysto i niewinnie smakuję powietrze którym oddychasz słodko odpływam w czyste strony pamiętnika nasz czas już minął może wróci a łzy znów namalują dzisiejszy sen z tobą lub bez ciebie nieważne
spojrzenia pachną chłodem takim prawdziwym zza okna słowa otrzepały się już ze wszystkich liści pozostał mróz dłonie wymachują obcością nie patrząc na zegar on już się naczekał aż wybije wiosna zazielenimy się kiedyś osobno
odsypiałam pożółkłe godziny gdy ty ścierałeś sen z powiek teraz nocami zajmuję się liczeniem gwiazd z nadzieją na powrót wirujących westchnień czas utkany oczekiwaniem łagodzi szczypiące miejsca między nami soli było zbyt dużo niezrozumienie buduje fundament dla niezbyt pewnych myśli poddajesz w wątpliwość czy istniejemy dla siebie
Piękny wiersz. Jesień sprawia, że częściej wracamy do wspomnień, czasem trudnych dla nas, ale i takie są nam potrzebne...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie
Tak, jesień to wyjątkowy czas, chętniej wtedy wracamy do przeszłości, choć nie zawsze powinniśmy. Dziękuję pięknie i pozdrawiam również :)
UsuńNasze ciało, a zwłaszcza skóra - mają świetną pamięć. Świetny wiersz, pozdrawiam jesiennie.
OdpowiedzUsuńCoś w tym jest, dziękuję i odpozdrawiam, także jesiennie :)
UsuńPamieć komórkowa, ona pozwala nam zachować wspomnienia emocji...
OdpowiedzUsuńSilne emocje są nie do zapomnienia... Dziękuję za zajrzenie :)
Usuń