listopad
zadumany miesiąc
rozsypał liście wśród cichych miejsc
nieważne czy za oknem słońce
czy deszcz
melancholia bierze w objęcia
samotne dusze
poszukujące sensu
między niebem a ziemią
zdj.własne - listopad 2023
***(odsypiałam pożółkłe godziny)
odsypiałam pożółkłe godziny gdy ty ścierałeś sen z powiek teraz nocami zajmuję się liczeniem gwiazd z nadzieją na powrót wirujących westchnień czas utkany oczekiwaniem łagodzi szczypiące miejsca między nami soli było zbyt dużo niezrozumienie buduje fundament dla niezbyt pewnych myśli poddajesz w wątpliwość czy istniejemy dla siebie
Oj tak, melancholia to jest domena listopada.
OdpowiedzUsuńPS Widuję wiewiórki, dużo ich w moim lesie, ale nie umiem ich uchwycić, tak szybko biegają po drzewach...
To prawda, to chyba najbardziej melancholijny miesiąc. Co do wiewiórki, to dzięki temu, że tak chętnie podchodziła pod okna, udało mi się zrobić mnóstwo zdjęć :)
UsuńChyba próżno szukać tego sensu, a może w szukaniu jest sens?
OdpowiedzUsuńPodobno we wszystkim jakiś jest...
UsuńListopad to już taki miesiąc stagnacji, melancholii, ale można już odliczać do rozświetlonych i pachnących igliwiem świąt :) po ryku kolęd ze sklepowych głośników człowiek zatęskni za listopadową ciszą i spokojem...
OdpowiedzUsuńTak, od tej pory czas do świąt leci błyskawicznie. A trochę melancholii nikomu nie zaszkodzi :)
UsuńRzeczywiście najczęściej ten miesiąc jest mocno zadumany.
OdpowiedzUsuńTak, ja przynajmniej tak go odbieram.
UsuńTak, listopad to miesiąc zadumy...łatwiej zatrzymać się na dłużej z zapytaniem o sens...
OdpowiedzUsuń