ciche wspominki
wszystko dzieje się po cichu
umiera sen
Ciebie nie ma
zostały wspomnienia
porozrzucane na starych fotografiach
gdy czas płynął beztrosko
letnio-zimowe spojrzenia
w przeszłość
zostaną ze mną
na zawsze
***(odsypiałam pożółkłe godziny)
odsypiałam pożółkłe godziny gdy ty ścierałeś sen z powiek teraz nocami zajmuję się liczeniem gwiazd z nadzieją na powrót wirujących westchnień czas utkany oczekiwaniem łagodzi szczypiące miejsca między nami soli było zbyt dużo niezrozumienie buduje fundament dla niezbyt pewnych myśli poddajesz w wątpliwość czy istniejemy dla siebie
Piękny, delikatny wiersz!
OdpowiedzUsuń"zostały wspomnienia
porozrzucane na starych fotografiach
gdy czas płynął beztrosko"
Oj tak...
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo dziękuję!
UsuńPozdrawiam także :)
Gdyby nie fotografie, wiele z pamięci by uleciało...
OdpowiedzUsuńTo prawda, dobrze je mieć...
UsuńPiękny, pełen wrażliwości!!
OdpowiedzUsuńDziękuję 😊
UsuńKolejny piękny, wzruszający wiersz.
OdpowiedzUsuńDobrze jednak mieć te wspomnienia.
Oj tak, bardzo dobrze... Pięknie dziękuję 😊
UsuńDelikatnie i tak wzruszająco. Jesteś mistrzynią subtelności. Przepiękne.
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję!
UsuńPrzeszłośc ma nam wiele do powiedzenia :D
OdpowiedzUsuńTo prawda, powiedziałabym, że czasem zbyt wiele.
UsuńKolejny piękny choć nostalgiczny wiersz... Przytulam Cię serdecznie 🙂
OdpowiedzUsuńDziękuję 😊
UsuńThis is a lovely poem. Thank you so much for sharing, and warm greetings from Montreal, Canada. Your blog sunset background is beautiful!
OdpowiedzUsuńI'm glad you like my blog and thank you very much for your kind comment. Best regards!
Usuń