złoto
wplatam się pomiędzy
twoje słowa
chcąc zatrzymać coś
dla siebie
twoje słowa
chcąc zatrzymać coś
dla siebie
brakuje okazji
znów przekarmiasz mnie
milczeniem
a ja nie chcę być
bogata
nie ten czas
wsmarowałeś się w skórę bym wciąż czuła zapach wspomnień białe ściany wokół oddają to jak jest teraz czysto i niewinnie smakuję powietrze którym oddychasz słodko odpływam w czyste strony pamiętnika nasz czas już minął może wróci a łzy znów namalują dzisiejszy sen z tobą lub bez ciebie nieważne
To prawda, nie zawsze milczenie jest złotem...
OdpowiedzUsuńZgadza się, zbyt długie milczenie nie jest zdrowe.
UsuńMilczenie bywa bardzo ciężkie ...
OdpowiedzUsuńTo prawda, bywa trudne, potrzebne albo...toksyczne.
UsuńMam wrażenie, jakbyś miała do czynienia z człowiekiem z NPD.
OdpowiedzUsuńAle też rozumiem, że nie jesteś podmiotem lirycznym swoich tekstów?
Na szczęście to tylko wiersz, nie dotyczący mnie, ani nikogo, kogo znam, choć oczywiście zdarza się, że przemycam jakieś swoje uczucia i doświadczenia. Akurat w tym przypadku, wpadła mi do głowy jakaś fraza i na niej zbudowałam resztę :)
UsuńZbyt długie milczenie jest podejrzane...
OdpowiedzUsuńTak też bywa. Dziękuję :)
UsuńWitaj jesiennie
OdpowiedzUsuńWplatam się pomiędzy twoje słowa - jakie to piękne.
Pozdrawiam ciepłymi kolorami października
Witaj, jesień już w pełni. Bardzo dziękuję za odwiedziny i miłe słowa :) Pozdrawiam serdecznie 🙂
UsuńPiękny wiersz...milczenie przybiera różne barwy...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
To prawda... Bardzo dziękuję i pozdrawiam!
UsuńSisy,
OdpowiedzUsuńAs Asians always say: silence is golden. And our greatest wealth is certainly not in banks.
Kisses!!!
That's true :) Best regards!
Usuń