okno

otwieram okno
zamiast wiatru do mieszkania
wpada samotność
z zimnymi dłońmi
i smutnymi oczami
nie wiem
jak być wystarczająco silną
by zwalczyć w sobie strach
przed przyszłością

bez ciebie

marzec przynosi słowa o miłości

białe marcowe słowa
przychodzą znienacka
gdy mówisz wierszem
o miłości do mnie

to wiosna przynosi
szczyptę odwagi
by posmakować chwile
posypane szczęściem

dotykasz serca
dłońmi muskasz niczym

skrzydłami motyla

to nie sen

choć płyniemy delikatnie
jak jedwab
zielonymi ścieżkami do serc

mgła opada jak kurtyna

kiedy opadnie mgła
zostanie tylko
kilka małych tęsknot
zapomnianych przez deszcz
bo ja wciąż drążę
korytarze przeszłości

zamieniłam słowa
na sny które wciąż gubią się
w płatkach wiosennego śniegu

czekam aż palce
przestaną drżeć i pewnie
musną szczęścia
które wciśnie się w linie papilarne

na zawsze

odczarować chwile

chciałabym odczarować chwile
przykryte warstwą kurzu
i kłamstw
noc nie przyniesie spełnienia
a jutro
znów spotkam cię przypadkiem

na ulicy brudnej i złej

nawet spojrzenia
padają tam
gdzie ich nie widać

żadne słowo nie naprawi
przeszłości
magia stopniała wraz ze śniegiem

on był sensem

utrzymywał świeżość
lecz tuż pod nim

czaiła się prawda

tam gdzie śpią domy

odnalazłam sens w byciu tam
gdzie śpią domy a ludzie
snują własne opowieści
na temat nieużytków
 
w których umierają dusze
 
zawieszenie
daje się we znaki
 
gdy drzemie wnętrze
skóra szuka promieni słońca
błękitu nieba
 
zostanę
 
aż zrozumiem
kim jestem

kobietom

zaspany czas znów podziurawił wieczność
gdzie kobiecość chwyta w dłonie
to co niezauważalne
żadne monety dziś nie mają wartości
bezużyteczne spadają pod nogi mężczyzn

delikatność zostawiła po sobie
niewielki rys bo życie każe być twardą
z dziećmi pod pachą
czy z bronią w ręku
niby inaczej a zawsze tak samo

marzec

marcowe poranki
budzą słońce
które jasnymi promieniami
woła wiosnę

jeszcze parę dni
i sen się rozjaśni
wstaje nadzieja na ciepło
w sercu i za oknem

zdj.własne - marzec 2024