zapukał do okna
tuląc w ramionach biały puch
ukazując iście zimowe pejzaże
tuląc w ramionach biały puch
ukazując iście zimowe pejzaże
sny coraz krótsze
przyniosły nadzieję
na szczęśliwe miesiące
styczeń nie zwalnia tempa
zapraszając do wspólnego tańca
czas nauczy nas kroków
zdjęcie własne - styczeń 2024
Styczeń nie zwalnia, ale nie tylko do tańca zaprasza, czasem i w kondukcie żałobnym przyjdzie nam iść...
OdpowiedzUsuńCzas strasznie szybko leci, już kolejny rok się zaczął...
UsuńPrzed nami kolejny rok, kolejnych możliwości ... :) Tak więc skupmy się na tym co od nas zależy , na co mamy wpływ . :) Szczęśliwego Nowego Roku i cieszmy się życiem :)
OdpowiedzUsuńDokładnie, całą resztę trzeba zaakceptować. Dziękuję i wzajemnie!
Usuńobawiam się, że czas oduczy nas kroków równie chętnie, jak zacznie nas uczyć.
OdpowiedzUsuńTeż prawda, ale to już nieuniknione...
UsuńU mnie też zaczął się na biało :-). Pięknie to wygląda, chociaż zimy nie lubię. Tańczmy zatem, chociaż to ja wolałabym prowadzić :-).
OdpowiedzUsuńNo ja nie lubię biegać z łopatą, ale jak napada śnieg to wygląda bajecznie :) Cóż, niestety to życie prowadzi... :)
UsuńPiękny jest ten tańczący styczeń :)
OdpowiedzUsuńPiękny i prawdziwy wiersz. Zima ma swój urok. Zawsze mówię, że jestem szczęśliwa, że żyję w szerokości geograficznej, gdzie są 4 pory roku. Ściskam noworocznie, Pola :*
OdpowiedzUsuń