szczerość

szukam pretekstu
by wypić ostatni łyk wina
które przestało być białe
 
niewinność nie istnieje
 
pęknięte szkło
nie wytrzymało spojrzenia
prosto w oczy

kiedy rumienią się świty

świtanie wchodziło w krew

razem z ciszą

przesiąkniętą twoimi dłońmi

parujące i coraz mniej nieśmiałe kreśliły

nowe ścieżki na mapie spoconej skóry

wierszowanie wspólnych słów i myśli

powodowało drżenie

aż poduszki przestały oddychać

blask słońca rozwiewał resztki niedokończonych dotknięć

czekających na ponowne rozbudzenie zmysłów

słodkie trwanie między wspólnymi oddechami

z każdą chwilą nabierało rumieńców

jeszcze wszystko przed nami

chciałabym pasować
do twoich dłoni
w ciszy zbierać
zarumienione myśli

kolejna noc
i sen otwiera drzwi
dla ulotnych marzeń
i chwil

obsypani
pudrowym deszczem
łatamy podziurawioną
nadzieję

wierzę
że jeszcze przed nami
cichotęskne spojrzenia
i rys szczęścia

smak rozczarowania w filiżance

w filiżance
kilka czystych łez
prosi o uwagę

nie leci na głowę
ale smutek sączy się
przez słomkę

wystarczająco gorzki posmak
zostaje na dłużej

nie można zapomnieć
ani wybaczyć

igrając z ogniem

rzuciłam kolejne
niedyskretne słowo
 
aż z worka wysypały się żale
 
niepewność przypalona
cichą nutką
puściła wszystkie
wątpliwości z dymem
 
rozmyta na szybie
czekam
 
tylko deszcz może 
mnie wesprzeć

najbardziej pamiętnych nocy nie można powtórzyć

palce zadrżały w połowie dotyku

ścieżka na skórze wiedzie na manowce

lecz jak zmienić kierunek

kiedy świt zacznie zaglądać do okien

rozłączymy myśli posypując milczeniem

zmieszane spojrzenia

dzień spłoszy nieśmiałe okruchy nocy

której nie da się powtórzyć

wspomnienie rozpłynie się jak mgła

pomiędzy kolejnymi minutami

bezwzględny czas zostawi nas w tyle

ulotni

tajemnica
plecie warkocze ze słów

otulam się ich ciepłem

zmęczone dotykiem
nakreślają sens
naszego milczenia

czytanie
porannych szeptów
zaróżowiło oddech

coraz bliżej…
upadku

znów muskałam
rozwiane wspomnienie

znamiona

zamrożony smutek topi się

w nieodpowiednich momentach

kap kap kap

kolejna kropla pozbawia złudzeń

że czas sprzyja

nierozwiązanym emocjom

znów przypalam resztki

nieposkładanych myśli

pójdą z dymem

ale ich cień

wciąż będzie odbijać się

na skórze