widzę Cię w ciemnych kolorach
chwile opadają na powieki
i milczysz
ciemnymi barwami maluję
Twój obraz
i milczysz
ciemnymi barwami maluję
Twój obraz
w dłoniach ściskam
stary sweter pachnący
tamtymi dniami
a w sercu tęsknotę
bez dna
***(odsypiałam pożółkłe godziny)
odsypiałam pożółkłe godziny gdy ty ścierałeś sen z powiek teraz nocami zajmuję się liczeniem gwiazd z nadzieją na powrót wirujących westchnień czas utkany oczekiwaniem łagodzi szczypiące miejsca między nami soli było zbyt dużo niezrozumienie buduje fundament dla niezbyt pewnych myśli poddajesz w wątpliwość czy istniejemy dla siebie
Smutny wiersz... taki głęboki zarazem... poruszył mnie...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie... i zaobserwowałam na stałe...
Bardzo dziękuję i pozdrawiam również! :)
UsuńTamte dni nie wrócą, ale tęsknota w końcu przeminie.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
Wszystko chyba w końcu przemija, czasem to dobrze... Dziękuję za czytanie i pozdrawiam :)
UsuńTak, czas płynie, ale tęsknota pozostaje. Druga strofa bardzo bliska...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
Tak często bywa z tą tęsknotą, zwłaszcza gdy nie mamy szans już zobaczyć tej drugiej osoby... Bardzo dziękuję i pozdrawiam również :)
UsuńIle jeszcze smutku w Tobie, studnia bez dna?
OdpowiedzUsuńW moich wersach smutek nigdy nie skończy, tak najlepiej mi się pisze ale mam jeszcze w zanadrzu parę bardziej optymistycznych wierszy :)
UsuńBardzo mi są bliskie Twoje wiersze.
OdpowiedzUsuńCieszę się bardzo i dziękuję ♥️
UsuńNo cóż, czasem tęskni się tak bardzo, że aż boli.
OdpowiedzUsuńO tak, to prawda...
UsuńBywa :) Ale chwile zapisane w pamiętniku wspomnień, zostają na zawsze... Pozdrawiam, Pola
OdpowiedzUsuńTak, to prawda... Dziękuję bardzo i pozdrawiam również :)
UsuńMi się najlepiej pisze jak jestem smutna. Smutek w poezji i w prozie jest zniewalający. Cały mój smutek siedzi w Walkerze przeważnie. Biedak. Uwielbiam smutne wiersze.
OdpowiedzUsuńMam dokładnie to samo i smutek w wierszach też bardzo do mnie przemawia. Dziękuję:)
Usuń