jak uciec

czerwona szminka
rozmazana na ustach
ból
krew
i łzy
zabrakło nadziei
na spokojny zmierzch

fioletowe pamiątki
minionych dni
zasłonięte szalem wstydu

gdy zapytasz
wszystko jest ok

uśmiechem
maskowana codzienność
wśród czterech ścian więzienia
w którym kiedyś
sama chciała być

a teraz
nie ma dokąd uciec

Bez pożegnania

Myśli spętane ku tobie biegną,
niosąc ze sobą tęsknoty piękno,
kolejną łzą malowałam twą twarz,
oczekując błogo, co w zamian dasz.

Bukiety kwiatów, zachody słońca,
mówiłeś, że nic nie trwa bez końca.
Zabrałeś w drogę potop nadziei,
naszego losu nic już nie zmieni.

Dziś, znowu sama w okno spoglądam,
czekając na deszcz łaski od Boga,
niech spadnie na ziemię pierwsza kropla,
bez pożegnania odejść nie można.

grudniowo

mimo chłodu

rumienią się słowa

na które czekałam

już nie chcę

chować się w czerni

nieoczekiwane

płatki śniegu

niosą dobrą wiadomość

wyleczyłam się

z przypadków

które nie istnieją