wrzesień zwija swoje liście

wrzesień zwija swoje liście
wciąż kąpiąc się w słońcu
niech październik rozsypie więcej kolorów
i skróci dni
złota cisza przerywana powiewami wiatru
przypomina o jesieni
to ona w całej swojej okazałości
choć wyjątkowo przyjaźnie nastawiona
jedynie wieczór przynosi chłód

grzejąc się przy filiżance herbaty
mam czas na wspominki

zatrzymam cię

dotykam chwil
niepowtarzalnych
ulotnych
znów kruszą się w dłoniach

i nie zostaje nic

poza pyłkiem
opadającym na twarz
wspomnienia zdmuchnie wiatr
lecz ciebie zatrzymam
na skórze

jesień to nie tylko melancholia

cieszą mnie
ostatnie drgnienia lata
coraz krótsze dni
i chłodne poranki

zamówiłam
bukiet kolorowych liści
deszczową pogodę
i kubek
gorącej herbaty

w ten pierwszy
jesienny dzień
wgapiam się w okno
jak spływają z wodą
po szybie
wszystkie smutki

szczęście
czasem przychodzi
ze słotą

marzenia też przemijają

wrzesień przyniósł noce
w kolorze nostalgii
dźwięki zimnego deszczu
zapach suchych liści
i łzy zagubione
w drodze do ciebie

jutro znów krótszy dzień
pożegna słońce
czas skurczy się
do stanu nieistnienia

jak my
w kolejnym zimowym śnie
to nie życie
to strach

marzenia jesiennieją
nabierają kolorów
starzeją się

w końcu będzie za późno

kolejna pora roku
kałuże
ciemność
słone krople

znikamy

dawna znajomość

niegdyś spotkaliśmy się
przy porannym stole trwoniąc wokół
mleczne uśmiechy i wtedy zadrżałam
w cieniu twoich słów zamkniętych
w pudełku po ulubionych płatkach

dziś już nie mogę zdzierżyć
smaku tamtego śniadania
mam trochę więcej lat
i stawiam częściej na parującą kawę

cierpką
jak ciąg dalszy historii
z której pozostały tylko słowa
niedbale zapisane w zeszycie
łykającym wspomnienia

rozwrześnienie

chciałabym rozwrześnić myśli
czule dotknąć wiatru
wiejącego w twoim kierunku
może zabrałby mnie ze sobą

oddałabym kilka chwil i słów
które kiedyś miały znaczenie
zamknęłabym w dłoniach
marzenie o nas

niech nie ucieka
przyjdzie czas gdy noce
przyniosą spełnienie

i tak sobie będziemy trwać

jesień w słowach

drżę jak liść na wietrze
pięknieję w objęciach słońca
a czas jest moim przyjacielem

on wkrótce sprowadzi do serca jesień
i jak co roku
spłynie melancholijnym wersem

pustkę zapełni słowami