niewinne tęsknoty

zostawiłam serce w białej pościeli
na poduszce z pierza
i choć czas upływa
codziennie rzeźbię na nowo
tęsknotę
 
zachłannie brnę do przodu
zbyt szybko
potykając się o własne marzenia
 
nikt nie zawinił
że jestem nie tu gdzie powinnam
 
bo ciebie nie ma