piątek, 29 listopada 2024

nie nasz (dom)

wspinam się po szczeblach ciszy 
gdzie błogi spokój jest niepokojący 
 
słowa umarły pomiędzy wargami 
 
gdyby tak zwilżyć je rosą 
przypomnieć ulotność głosu 
którego nie słychać już nawet w myślach 
 
staliśmy się milczeniem 
więc próżno szukać sensu 
snujemy się od dnia do dnia 
i wciąż panuje szarość 
 
dom już nie jest nasz 
to tylko ściany 
z pustką pośrodku 

22 komentarze:

  1. Ciągle zachwycają mnie użyte przez Ciebie metafory...

    OdpowiedzUsuń
  2. Wyjątkowo niepokojący wiersz

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Chyba tak, czasem takie słowa same się piszą.

      Usuń
  3. Tak, trochę niepokojący wiersz...
    Pozdrawiam ciepłem pierwszej adwentowej świecy

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję za czytanie, zatrzymanie się. Pozdrawiam serdecznie :)

      Usuń
  4. We współczesnej poezji jest trend unikania metafor. Dużo czytam takich wierszy redagując portal poetycki i czasem mam wrażenie, że ludzie gubią się w takim pisaniu zahaczając o grafomanię, która nic nie wnosi. U Ciebie słowa mają przekaz i moc, metafory są uzasadnione i piękne. Uściski, dobrego grudnia!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję za bardzo miłe słowa, pozdrawiam serdecznie, wszystkiego dobrego :)

      Usuń
  5. szczeble ciszy sugerują, że cisza jest stopniowalna. może być bardziej cicho niż cicho?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Albo jest cicho albo nie, ale cisza ciszy nie równa, czasem dobrze jest mieć kogoś z kim można pomilczeć, ale gorzej gdy między dwiema osobami zapada taka cisza, że już po prostu nie chcemy się odzywać...

      Usuń
    2. jak w piosence - milczeć z Tobą nie ma o czym, mówić z Tobą, źle.

      Usuń
  6. Bardzo piękne metafory. Ogromnie mnie zachwyca ten wiersz. Bogata liryka ❤️❤️❤️ Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  7. Piękny utwór. Taka szarość może być przytłaczająca.
    Pozdrawiam serdecznie ;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zdecydowanie, bardzo dziękuję i pozdrawiam :)

      Usuń
  8. Podoba mi się, ale właśnie ten niepokój, taki smutek...piękne.zarazem

    OdpowiedzUsuń
  9. Wymowny, poruszający i smutny...
    Kocham wiersze w niesamowitą wymową...
    Serdeczności...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo mi miło, pięknie dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

      Usuń

okno

otwieram okno zamiast wiatru do mieszkania wpada samotność z zimnymi dłońmi i smutnymi oczami nie wiem jak być wystarczająco silną by zwalcz...