nie nasz (dom)

wspinam się po szczeblach ciszy 
gdzie błogi spokój jest niepokojący 
 
słowa umarły pomiędzy wargami 
 
gdyby tak zwilżyć je rosą 
przypomnieć ulotność głosu 
którego nie słychać już nawet w myślach 
 
staliśmy się milczeniem 
więc próżno szukać sensu 
snujemy się od dnia do dnia 
i wciąż panuje szarość 
 
dom już nie jest nasz 
to tylko ściany 
z pustką pośrodku