Szuflada pełna słów

panuje cisza we wszystkich stanach skupienia tylko ja wciąż się skraplam już nie poczujesz dotyku rosy lato odeszło w niepamięć

schowani pod płaszczem nocy ukrywamy się przed spojrzeniami zazdrosnych gwiazd cisza krzyżuje nasze myśli niewypowiedziane słowa znajdują w nas ujście bez pośpiechu goniąc spełnienie zaiskrzyliśmy tylko raz

sierpniowe słońce zanurza się w snopach siana i żółtych słonecznikach które koniecznie chcą sięgnąć nieba   ono jest tylko dla wybranych   tu na ziemi można znaleźć jego malutki kawałek przy odrobinie szczęścia też nie minąć się z marzeniami które w błękitny dzień toną w chmurach   kiedyś przyjdzie ten czas gdy białe kołderki zejdą niżej i pozwolą urzeczywistnić się ulotnym snom   nie będzie za czym tęsknić aż do następnego lata

chwile opadają na powieki i milczysz ciemnymi barwami maluję Twój obraz w dłoniach ściskam stary sweter pachnący tamtymi dniami a w sercu tęsknotę bez dna

przywarła czołem do szyby nie zważając na pękające szkło na brzegach myśli znów znalazła jego twarz sen przeminął  oczekiwanie na wieczór traciło sens z każdą minutą kolejny ostatni raz zamieniał się w kiepski żart ze zbyt dużym ładunkiem emocji czasami czuła jakby była obok wszystkiego a świat kręcił się bez niej umierała

wgryzam się w twoje myśli nieubrane  pozbawione tła a zmęczona pościel odmawia nam snu chcę sprawdzić gdzie błądzi dziś słońce i przykryć noc różem spłyniemy jak krople rosy o świcie

gdy połowa lata za nami sierpień rozpościera skrzydła a słońce bierze w objęcia rozzłacając świat wieczorem gwiazdy zaglądają do okien przynosząc ze sobą przyjemny chłodek tak szybko mija czas który wkrótce ukaże jesieni czar zdj.własne - sierpień 2024