luty przeciąga ospałe spojrzenia
w przeszłość
dni przydeptane czasem
wciąż kolekcjonują westchnienia
dziś brakuje ciepła Twojej dłoni
choć kubek z herbatą robi co może
w przeszłość
dni przydeptane czasem
wciąż kolekcjonują westchnienia
dziś brakuje ciepła Twojej dłoni
choć kubek z herbatą robi co może
przepraszam za chwile i słowa
których zabrakło
topię je w smutku przeglądając stare albumy
upływające lata nie ocierają łez
bo czas jest bezlitosny dla tych
co zostają
bo czas jest bezlitosny dla tych
co zostają
zatraceni w ramionach
tęsknoty
tęsknoty
Me gusto tu poema. Te mando un beso.
OdpowiedzUsuńTwój wiersz skojarzył mi się z wakacjami. Zawsze trudniej się czeka, kiedy zostaje się na miejscu. Tym, co podróżują czas mija zupełnie inaczej.
OdpowiedzUsuńDobrego miesiąca lutego. Pozdrawiam serdecznie 🤗
Cudny wiersz o tęsknocie!
OdpowiedzUsuńKubek robi, co może...świetne :-)
Przepiękny wiersz!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)