luty przeciąga ospałe spojrzenia
w przeszłość
dni przydeptane czasem
wciąż kolekcjonują westchnienia
dziś brakuje ciepła Twojej dłoni
choć kubek z herbatą robi co może
w przeszłość
dni przydeptane czasem
wciąż kolekcjonują westchnienia
dziś brakuje ciepła Twojej dłoni
choć kubek z herbatą robi co może
przepraszam za chwile i słowa
których zabrakło
topię je w smutku przeglądając stare albumy
upływające lata nie ocierają łez
bo czas jest bezlitosny dla tych
co zostają
bo czas jest bezlitosny dla tych
co zostają
zatraceni w ramionach
tęsknoty
tęsknoty
Me gusto tu poema. Te mando un beso.
OdpowiedzUsuńMuchas gracias!
UsuńTwój wiersz skojarzył mi się z wakacjami. Zawsze trudniej się czeka, kiedy zostaje się na miejscu. Tym, co podróżują czas mija zupełnie inaczej.
OdpowiedzUsuńDobrego miesiąca lutego. Pozdrawiam serdecznie 🤗
To prawda, może dlatego, bo szczęśliwi czasu nie liczą, a w domu to wiadomo, obowiązki, problemy... Dziękuję i wzajemnie, pozdrowienia :)
UsuńCudny wiersz o tęsknocie!
OdpowiedzUsuńKubek robi, co może...świetne :-)
Bardzo dziękuję :)
UsuńPrzepiękny wiersz!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
Pięknie dziękuję i pozdrawiam :)
UsuńBo... Tęsknota nigdy nie mija...
OdpowiedzUsuńTo prawda... Dziękuję za czytanie :)
UsuńTęsknota przeminie, wkrótce wszystko będzie dobrze.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Być może, dziękuję i pozdrawiam :)
UsuńAsiu, zgadzam się: czas nie leczy ran, czasem nawet je pogłębia. Pisz jak najwięcej, warto pisać, wtedy też można wiele zrozumieć. Uściski! ❤️
OdpowiedzUsuńW końcu pisanie to jak autoterapia... Bardzo dziękuję i ciepło pozdrawiam ♥️
Usuńdni przydeptane czasem. to ładne. dwuznaczne.
OdpowiedzUsuńDziękuję :)
UsuńU mnie tęsknota nigdy nie mija...
OdpowiedzUsuńPiękny wiersz
Pozdrawiam mgnieniem Pani Zimy
Bardzo dziękuję i pozdrawiam serdecznie 🙂
Usuń